Wieki XVIII i XIX w rozwoju biologii charakteryzowały się szczególną mnogością wszelkich syntez i teorii naukowych (popartych bardzo powszechnym juz eksperymentowaniem). W biologii nową formą poznania naukowego stały się w tym czasie wielkie podróże. Powstały pierwsze muzea gromadzące przywożone z podróży egzotyczne okazy roślin i zwierząt. Rozwijały się nowe dziedziny naukowe, między innymi systematyka, fizjologia i embriologia. W 1735 roku K. Linneusz – szwedzki przyrodnik i lekarz – ogłosił doniosłe dzieło „Systema naturae”(system naturalny), w którym przedstawił klasyfikację roślin i zwierząt, wprowadził nowoczesne nazewnictwo gatunków i jako pierwszy zaliczył człowieka do świata zwierząt. W 1779 roku J. Inngenhousz – holenderski lekarz i przyrodnik – udowodnił znaczenie światła i barwników zielonych w procesie asymilacji dwutlenku węgla, a także odkrył, że rośliny oddychają podobnie jak zwierzęta i człowiek. Do innych znanych i zasłużonych dla biologii należeli Pasteur, Darwin i Wallace.