Filozoficzne podstawy dl dekadentyzmu stworzył Artur Schopenhauer. Zakładał on, że człowiek nie jest w stanie zaspokoić wszystkich swoich marzeń, pragień, żądań, dlatego nie może czuć się szczęśliwy. Brak szczęścia wynika z wiecznego poczucia niedosytu, jedno spełnione marzenie rodzi drugie, które natrętnie nie daje cieszyć tym, co człowiek już posiada. Brak szczęścia może też wynikać z przesytu. Człowiek ma już tak dużo, że wszystko dookoła go nuży i nudzi, nie znajduje radości w posiadaniu, ponieważ do wszystkiego zdążył się już przyzwyczaić. Pesymizm filozofii Schpenhauera łączy się ze świadomością cierpienia, na które skazany jest człowiek na tym świecie, świadomość porażek, które nadchodzą bez względu na starania człowieka. Bezsensu sytuacji dopatruje się też Schopenhauer w tym, że każdy człowiek musi umrzeć, a więc ostatecznie i tak przegra z życiem. Jedynym stanem, który może wybawić człowieka przez złem świata, poczuciem bezsensu, który pomaga człowiekowi wyzbyć się udręki jest Nirvana – stan, w którym człowiek niczego nie pragnie, odcina się od rzeczywistości, ma poczucie pełni szczęścia, spełnienia i spokoju.