Folwark szlachecki jest to folwark pańszczyźniany, który opierał się na pracy chłopów pańszczyźnianych (chłop pracował za darmo dla szlachty, która w zamian go utrzymywała). Dawniej osadnictwo działało na prawie niemieckim. Chłopi otrzymywali ziemie do użytkowania ale musiał oddawać określoną ilość zebranych plonów szlachcie, reszta zostawała dla niego. W XV w wrócono do pracy pańszczyźnianej. Chłop pracował dla feudała. Był tanią siłą roboczą. Zabrano mu ziemię, w związku z czym nie pracował już na swoim terenie, tylko na tzw. folwarku szlacheckim który był własnością szlachty. Osoba która zakładała wieś (sołtys) wybierał na danym terenie najkorzystniejsze tereny i w ten sposób powstawały folwarki sołtysie. W czasach tych powstało wiele przywilejów ograniczających możliwości chłopów, powiększających potęgę szlachecką. Dzięki nim doszło do sytuacji w której chłop nie mógł opuścić wsi bez zgody pana, nie posiadał swojej ziemi. System ten doprowadził do potęgi ekonomicznej Polski. Rolnictwo pod wpływem przymusowej pracy rozwinęło się do tego stopnia iż Polska została nazwana spichlerzem Europy.