W Polsce ponad 3% uczniów dotkniętych jest niepełnosprawnością umysłową, psychiczną i fizyczną. Z tego też względu wymagają oni kształcenia indywidualnego. Każde chore dziecko ma inne potrzeby, dlatego też forma sposobu nauczania musi być dopasowana do potencjalnych możliwości dziecka, ważne jest też odpowiednie podejście dydaktyczne. Art. 70 Konstytucji RP gwarantuje dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnością prawo do nauki. Nauczanie indywidualne nierzadko jest formą terapii oraz rehabilitacji. Po przez kontakt z osobą trzecią chore dzieci uczą się akceptacji. Jednak nie wszyscy niepełnosprawni mogą liczyć na taką formę kształcenia.

Ekonomia jest interesująca. Studenci decydują się na studia ekonomia, c czasami interesuje ich kosmetologia studia, studia w Anglii, studia w UK. Takie studiowanie jest ciekawe, frapujące, interesujące. Niejeden student wybiera wyjątkowe studiowanie.

Decyzję podejmuje pedagogiczny zespół orzekający (poradnia psychologiczno-pedagogiczna) po analizie indywidualnych przypadków. Czasami zdarza się, że rodzice składają wniosek, który w rzeczywistości nie ma sensu, zamiast pomóc dziecku po prostu szkodzą. Kontakt z rówieśnikami również jest niezbędny do prawidłowego rozwoju młodego człowieka, z czego opiekunowie często nie zdają sobie sprawy. Poza tym w szkole dostępne są liczne pomoce i materiały naukowe, np. rzutniki, plakaty. Nauczanie indywidualne jest organizowane w momencie, gdy stopień niepełnosprawności nie pozwala na uczestnictwo w zajęciach w pełnym wymiarze godzin. Za organizację kształcenia odpowiedzialność ponosi dyrektor szkoły, to on ustala m.in. liczbę godzin, którą zatwierdza organ prowadzący. Zajęcia prowadzone są przez jednego lub kilku nauczycieli zwykle w domu chorego dziecka. Niewątpliwą zaletą nauczania indywidualnego jest kontakt nauczyciela z uczniem, tempo i forma zajęć dostosowywana jest do możliwości dziecka oraz jego zainteresowań. Przy takim nauczaniu problem stanowi brak odpowiedniego przygotowania ze strony nauczycieli, mając kontakt z chorymi dziećmi często nie wiedzą jak mają się zachować. Dodatkowo dochodzi kłopot związany z ocenianiem oraz stawianymi wymaganiami. Niepełnosprawni skarżą się również na brak dostępu do pomocy dydaktycznych, tj. preparaty mikroskopowe.