A przynajmniej powinni być. To oni odpowiadają za wychowanie swojej pociechy, za wykształcenie osobowości i cechy charakteru. W życiu każdego dziecka najważniejszy jest rodzic. To on pokazuje co dobre, co źle. Uczy co jest czym, pokazuje morze i góry, daje dobry przykład, prowadzi za rączkę do kościoła, wychowuje małego człowieczka, aby w przyszłości sam mógł mądrze stąpać po tym trudnym świecie wybierając odpowiednie ścieżki. Niestety nie każdy rodzic wie, jak ważną rolę odgrywa w życiu dziecka. Zaniedbując swoje obowiązki wyrządza swojej córce/synowi ogromną szkodę. Dziecko pozostawione samemu sobie nie wie gdzie jest jego miejsce, gubi się, czuje się niekochane. Szuka siebie, próbuje zwrócić uwagę rodziców drastycznymi metodami. Na początku tylko ucieka ze szkoły, potem zaczynają się nałogi: papierosy, alkohol, narkotyki. TO WOŁANIE O POMOC. NIE MOŻNA LEKCEWAŻYĆ TAKICH ZACHOWAŃ. Najczęściej rodzice w takich sytuacjach urządzają swoim dzieciom awantury. Ale czasami to już nie pomaga, jeżeli przepaść pomiędzy rodzicami a dzieckiem jest zbyt duża. „Pokrzyczą-przestaną. I znowu będę robić to samo. I tak mają mnie gdzieś”. Miłość. To ona jest najbardziej potrzebna. Dziecko kochane, które ma bardzo dobre relacje z rodzicami, nie schodzi na złą drogę. Ma wpojone pewne wartości i trzyma się wyznaczonej sobie drogi. Nie chce rozczarować rodziców i szanuje ich. Więc drodzy rodzice, NIE ZAPOMINAJCIE O WASZYCH POCIECHACH. ONE POTRZEBUJĄ WAS ZAWSZE W KAŻDYM WIEKU. TYLKO MIŁOŚCIĄ MOŻECIE USTRZEC JE PRZED ZBŁĄDZENIEM.