Na czasy renesansu aż do oświecenia ( od XVI do połowy XVIII w.) przypada ogromny postęp w poznawaniu otaczającego świata: obserwacje uzupełniane były coraz częstszymi eksperymentami. Na nowe tory pchnął wówczas medycynę A. Vesalius – w XVI wieku przedstawił on pracę, w której już znacznie dokładniej niż Galen opisał budowę ciała człowieka. Około 1590 roku bracia A. i J. Jansen z Holandii skonstruowali pierwszy mikroskop. W 1628 roku angielski lekarz W. Harvey przedstawił cały obieg krwi u człowieka i wyjaśnił pracę naszego serca. W 1680 roku A. Leeuwenhoek, holenderski handlarz suknem, pasjonujący się konstruowaniem i ulepszaniem mikroskopów, zaobserwował w kropli wody pierwotniaki, krwinki czerwone, plemniki i nazwał je wymoczkami. W 1693 roku angielski botanik i zoolog J. Ray po raz pierwszy podał definicję gatunku. W XVII wieku założone pierwsze towarzystwa naukowe ( np. w 1662 r. Królewskie Towarzystwo Naukowe w Londynie) i rozpoczęto wydawać czasopisma naukowe. Człowiek renesansu zrobił bardzo dużo dla biologii.