Sieć osadnicza jest to zagospodarowanie terenów na które składają się różnego rodzaju osiedla, które są połączone różnymi drogami umożliwiającymi komunikację. Właściwe zagospodarowanie terenami, odpowiednie połączenie miast to podstawa polityki wewnętrznej każdego sprawnie funkcjonującego państwa. Elementem sieci osadniczej jest wieś, jednostka osadnicza zamieszkała przez ludność, która zajmuje się głównie rolnictwem. Charakterystyczną cechą wsi, jest obecność budynków gospodarczych. Miasta to jednostka intensywnie zabudowana, którą zamieszkują ludzie nie zajmujący się rolnictwem. Aby jednostka otrzymała prawa miejskie musi spełniać ustalone kryteria, które określają odpowiednią liczbę ludności, właściwy rodzaj zatrudnienia (w branżach przemysłowych lub usługowych) czy też wygląd zabudowań. Miasta przybierają różne formy, tj. zabudowania przestrzenne. Aglomeracja, jedna z form, to skupiska większych i mniejszych miast które są powiązane funkcjonalnie i komunikacyjnie. Do tej formy należą aglomeracje monocentryczne (dominujące miasto jest otoczone mniejszymi, zależnymi od niego) oraz aglomeracje policentryczne (kilka położonych obok siebie miast o podobnych funkcjach i wielkości). Oprócz tego wyróżniamy jeszcze metropolie (miasta o znaczeniu międzynarodowym) oraz megalopolis (rozwijające się aglomeracje integrujące się ze sobą).