Indie to państwo „umiejscowione” na Dalekim Wschodzie. Rozwój osad w tym państwie, a dokładniej w dolinie Indusu datuje się na lata około 2500-1700 p.n.e. Mieszkańcy zajmowali się tam głownie uprawą takich roślin jak: jęczmień, pszenica oraz prawdopodobnie bawełnę. Posiadali także dobrze rozwinięte pismo. Około 1500r. p.n.e. ludy tej cywilizacji zostały podbite przez Ariów, dzięki ich dobrze rozwiniętej technice wojennej. W Indiach warstwy społeczne były podzielone na kasty. Najwyżej w hierarchii byli kapłani i wojownicy. Najniżej była ludność podbita, czyli osoby pochodzące z podbitych państw. Pośrodku zaś uplasowani byli wolni chłopi zajmujący się uprawą roli oraz rzemieślnicy. Jedną z głównych religii Indii był wedyzm, według którego czczono siły przyrody. Następnie religia ta przekształciła się w braminizm. W tej religii najważniejszym bogiem był Brahma. Głoszono, że to od niego zaczynało się życie. Przedstawiciele tej religii wierzyli w reinkarnację. Jeszcze inną religią był hinduizm, który później podzielił się na dwa odłamy: jeden czcił boga Wisznu, a drugi Śiwę. To były główne religie państwa indyjskiego.