Fizykę dzieli się na klasyczną oraz nowoczesną. Wszystkie prawa oraz twierdzenia przedstawione przed początkiem dwudziestego wieku należą do fizyki klasycznej. Największy wpływ na jej rozwój miał niewątpliwie Isaac Newton, który opracował zasady dynamiki, służące jako podstawy mechaniki klasycznej, odnoszącej się głównie do obiektów makro, rozwijających niewielkie prędkości. Odkrycia, które miały miejsce na początku XX wieku miały ogromny wpływ na późniejsze, rewolucyjne tezy i twierdzenia, a wśród nich na, najbardziej chyba znaną, teorię względności Alberta Einsteina, który wyprowadził zasady mechaniki kwantowej, opisującej ruch malutkich, niewidocznych gołym okiem cząstek, w tym fotonów, osiągających prędkość światła. Według teorii Einsteina ruch musi być opisywany nie w trzech wymiarach, lecz w czasoprzestrzeni, bowiem prędkość ruchu jest ściśle powiązana z czasem – im szybciej porusza się dane ciało, tym wolniej płynie czas. Teoria względności i mechanika kwantowa zapoczątkowały erę fizyki nowoczesnej, zajmującej się coraz drobniejszymi elementami.